ISO 16890 Genel Ortam Havalandırma Filtreleri

Genel havalandırma için hava filtreleri

Uluslararası Standartlaştırma Örgütü (ISO), genel havalandırma sistemlerinde kullanılan hava filtrelerini sınıflandıran ve test
prosedürlerini tanımlayan yeni bir küresel standart olan ISO 16890’ı oluşturdu. ISO 16890, özellikle boyutları 0,3 ile 10 μm
arasındaki partiküllerini hedefleyen hava filtreleme öğelerine yöneliktir.
Ağustos 2018’te tam yürürlüğe giren yeni standart, filtre verimliliğini gösteren daha hedeflenmiş yüzdelerle 3 farklı partikül
bölümlendirmesine karşılık gelen, filtre performansına bağlı olarak 4 sınıfa bölünmüş tek bir dünya standardı oluşturmak
amacıyla Avrupa’daki EN 779 ve ABD’de hüküm süren ASHRAE 52.2 standartlarının yerini almıştır.
ISO 16890 ile diğer standartlar arasındaki temel farklar sınıflandırma ve test ile ilgilidir. Bir yandan yeni uygulama
laboratuvar testlerini karmaşıklaştırırken, diğer yandan filtreler arasında kıyaslamayı kolaylaştırır ve bir mühendis bakış
açısıyla çevresel kontrol birimleri tarafından algılanan kirlilik verisinden başlayarak bir ortama üflenebilecek havanın
kalitesini kabul edilebilir yakınlıkta hesaplamaya izin verdiğinden sınıflandırmayı yararlı hale getirir.

Solunum Sistemi ve Kirlilik

Düzenlemenin ilk kısmına göre, yeni standart dört grup sunar: ISO ePM1, ISO ePM2,5, ISO ePM10, ve ISO KABA.

İlk üç grupta filtreler spektral (izgesel, yani parçacık büyüklüğüne göre tanecik miktar dağılımı) verimliliklerine göre
sınıflanırken ISO KABA için ağırlığa bağlı başlangıç yakalama değeri dikkate alınır. Her verimlilik sınıfı belli bir boyut
aralığını dikkate alır; ePM1 0,3 ile 1 μm, ePM2,5 0,3 ile 2,5 μm, ePM10 ise 0,3 ile 10 μm.
Bu sınıflandırma sistemi, tasarımcıların çevresel gözlem kuruluşlarının veri tabanlarından kolaylıkla elde edilebilen,
kurulum bölgesine ait hava kalitesi verilerine dayanan matematiksel hesaplamalarla filtreleri (ya da filtreleme
sistemlerini) seçmelerine olanak tanır. (Türkiye’de UHKİA / Ulusal Hava Kalitesi İzleme Ağı.)
Yeni standarda göre ePMx şeklinde sınıflandırılabilmesi için önceden belirlenmiş boyut aralıklarındaki filtrelerin, test
sonucunda en az %50 verimliliğe ulaşması gerekir. Buna ek olarak, ePM1 ve ePM2,5 sınıflarında bu elektrostatik deşarj
sonrasında da bu eşiğe ulaşılması gerekmektedir.
Bir filtre birden fazla ePM sınıfına dahil olabilse de bunlardan sadece bir tanesi, aşağı yuvarlanarak varılacak 5’in katları
olan en yakın yüzdesel verimlilik değeri alınarak etikette kullanılabilir.
ePMx şeklide sınıflandırma için koşulları sağlayamayan filtreler için ise ISO ince toz yüklemesi ile ağırlığa bağlı bir yakalama
testi uygulanır ve yakalama yüzdesi ile birlikte ISO KABA olarak sınıflandırılır.